ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΔΟΥ ΚΛΠ.

Επειδή πολλοί μας ρωτούν σχετικά με την διαδικασία μετά από τυχόν θετική πρωτόδικη απόφαση στην υπόθεσή τους, παραθέτουμε εδώ κάποιες χρήσιμες πληροφορίες:

1. Αν η απόφαση πρωτοδίκως είναι θετική, τότε οι εφορίες είναι υποχρεωμένες να καταβάλλουν το ποσό που επιδικάζεται ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το αν θ' ασκήσουν έφεση. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με την πρόσφατη τροποποίηση του Κ.Διοικητικής Δικονομίας, από 7.6.2008 και μετά δεν θα επιτρέπεται έφεση για ποσά 5.000 € και άνω, ΑΛΛΑ δεν είναι γνωστό αν η ρύθμιση καταλαμβάνει και τις ήδη εκκρεμείς εφέσεις ή όχι.

2. Αν επιδικαστούν τόκοι, θα πρέπει να τονιστούν δύο σημεία:

Πρώτον, ότι σύμφωνα με την πρόσφατη νομολογία του ΑΠ και του ΣτΕ, οι τόκοι καταβάλλονται με το νόμιμο επιτόκιο υπερημερίας ΚΑΙ ΟΧΙ με το επιτόκιο 6% που ίσχυε για τις απαιτήσεις κατά του Δημοσίου, το οποίο κρίθηκε αντισυνταγματικό. Παρά ταύτα πολλές Δ.Ο.Υ. συνεχίζουν να καταβάλλουν τόκους με το 6%. Στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε να ασκηθεί αγωγή για την διαφορά.

Δεύτερον και σημαντικότερο: Το ποσό που επιδικάζεται επί φορολογικών προσφυγών ΚΑΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ και μόνον ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑ (αλλά επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου) και συνεπώς ΔΕΝ ΔΗΛΩΝΕΤΑΙ στην δήλωση φορολογίας εισοδήματος. ΟΜΩΣ οι τόκοι που καταβάλλονται από τις ΔΟΥ για το κεφάλαιο αυτό ΕΙΝΑΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑ. Γι' αυτό ΝΟΜΙΜΑ παρακρατείται από τις ΔΟΥ το 20% των τόκων έναντι φόρου εισοδήματος επ' αυτών, στην δε φορολογική δήλωση που συντάσσεται για το έτος κατά το οποίο εισπράχθηκαν οι τόκοι, το ποσό των τόκων πρέπει να ΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ως εισόδημα (στους κωδ. 507 ή 508: Εισόδημα που δεν εντάσσεται σε άλλη περίπτωση του πιν. 4) και το ποσό του φόρου που παρακρατήθηκε να δηλώνεται επίσης στους κωδικούς 605 και 606. Πρέπει επίσης να ζητείται από την ΔΟΥ βεβαίωση ότι παρακρατήθηκε το ποσό αυτό και να επισυνάπτεται στην δήλωση.

3. Τι γίνεται στην περίπτωση που ασκηθεί έφεση από το Δημόσιο και γίνει δεκτή: Το δημόσιο θα ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων αυτών. Γι' αυτό και ισχύει η πάγια συμβουλή προς τους προσφεύγοντες να κρατούν τα χρήματα που θα εισπράξουν ασφαλή και τοκοφόρα (π.χ. σε μια προθεσμιακή κατάθεση) μέχρι τουλάχιστον την τελεσιδικία της υπόθεσης. Μεγάλο θέμα υφίσταται σχετικά με το αν το Δημόσιο θα ζητήσει την έντοκη επιστροφή των χρημάτων αυτών. Οι ΔΟΥ ΔΕΝ γνωρίζουν. Όμως από δική μας έρευνα προέκυψε ότι οι ΔΟΥ δικαιούνται να επιβάλλουν τόκους από τότε που κατέβαλλαν τα ποσά με το επιτόκιο όμως που θα ισχύει τότε για τα έντοκα γραμμάτια Ελλην. Δημοσίου 3μηνης διάρκειας (3,5 - 4% σήμερα). Π.χ. για ποσό 1000 Ευρώ που επιστρέφεται μετά από 3ετία από τότε που καταβλήθηκεμ ο τόκος θα είναι περίπου 120 €. Δεδομένου ότι αρκετές επενδύσεις σε τράπεζες δίνουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ επιτόκιο, το "έντοκο" της επιστροφής δεν θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα επώδυνο.

4. Τέλος, ενημερώνουμε ότι από 7.6.2008 το παράβολο ΟΛΩΝ των προσφυγών που κατατίθενται αυξάνεται από 5 € σε 25 € και ανάλογα αυξάνεται και το κόστος κατάθεσης κάθε προσφυγής μετά την ημερομηνία αυτή.

Επίδομα Αλλοδαπής

Απόφαση του ΣτΕ αποφαίνεται: το ΕΥΑ ΔΕΝ είναι αποδοχές.

Η φορολόγηση του ΕΥΑ (με 15%) μέχρι σήμερα γινόταν με βάση την διάταξη του άρθρου 14 § 4 ν. 2238/1994 (όπως προστέθηκε με το άρθρο 10 § 10 ν. 2459/1997) ότι φορολογείται αυτοτελώς με 15% "το καθαρό ποσό των αποδοχών που παίρνουν τα πρόσωπα που αναφέρονται στην παρ. 3 του άρθρου 47 … κατά το τμήμα που απομένει μετά την αφαίρεση από αυτό του καθαρού ποσού τις οποίες αυτοί θα έπαιρναν αν υπηρετούσαν στο εσωτερικό"

Η επιχειρηματολογία ότι το ΕΥΑ ΔΕΝ συνιστά αποδοχές αλλά παροχή προς κάλυψη δαπανών ενισχύεται, πλέον, καταλυτικά, από πρόσφατη (2007) απόφαση του ΣτΕ. Η απόφαση αφορά αγωγή υπαλλήλου ο οποίος, υπηρετώντας με μετάθεση στο εξωτερικό, αποσπάσθηκε για ορισμένο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα. Όταν έληξε η απόσπασή του, η υπηρεσία του παρέλειψε να τον επανατοποθετήσει στην θέση του στην αλλοδαπή. Για την παράλειψη αυτή δικαιώθηκε μετά από αίτηση ακυρώσεως που άσκησε και, στην συνέχεια, άσκησε αγωγή, ζητώντας ως αποζημίωση ό,τι θα είχε αν υπηρετούσε στην αλλοδαπή κατά το επίμαχο χρονικό διάστημα, συμπεριλαμβανομένου και του ΕΥΑ. Το Διοικητικό Εφετείο, αρχικά και το ΣτΕ στην συνέχεια του αρνήθηκαν το ποσό αυτό, με το ακόλουθο σκεπτικό:

«...Επί της εφέσεως αυτής το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη απόφασή του, δέχθηκε ότι, στην αποζημίωση που δικαιούται η αναιρεσείουσα λόγω της παράνομης πράγματι παραλείψεως της Διοίκησης να εκδόσει απόφαση επαναφοράς της στην οργανική της θέση, μετά τη λήξη της διετούς αποσπάσεώς της στην ημεδαπή, περιλαμβάνεται κάθε ζημία που αυτή υπέστη από την στέρηση των αποδοχών της, ως υπαλλήλου των υπηρεσιών εξωτερικού, όχι όμως και τα επίδικα επιδόματα υπηρεσίας στην αλλοδαπή και κατοικίας. Και τούτο διότι τα εν λόγω επιδόματα «δεν αποτελούν μέρος των αποδοχών του υπαλλήλου, που υπηρετεί στην αλλοδαπή, αλλά πρόσθετες παροχές σε συνάλλαγμα, διαφοροποιούμενες ανάλογα με τον τόπο υπηρεσίας του υπαλλήλου, τις συνθήκες που επικρατούν σ` αυτόν, του κόστους ζωής, των συνθηκών στέγασης, τις σχέσεις του Ελληνικού νομίσματος προς αυτό του τόπου υπηρεσίας του, οι οποίες παροχές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την παρουσία του υπαλλήλου στην αλλοδαπή και την εκεί εκτέλεση υπηρεσίας και έτσι η στέρηση αυτών δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ζημία, με την έννοια του διαφυγόντος κέρδους (άρθρ. 298 Α.Κ.), του υπαλλήλου εκείνου, ο οποίος για οποιοδήποτε λόγο έστω λόγω παρανομίας των οργάνων του Δημοσίου παρέμεινε στην ημεδαπή και δεν προσέφερε τις υπηρεσίες του στην οργανική του θέση στην αλλοδαπή. Τον παραπάνω χαρακτήρα των εν λόγω παροχών ως εκτός των αποδοχών του υπαλλήλου αυτού κειμένων, δεν αίρει το ότι παρέχονται ανεξάρτητα από το αν έγιναν και σε ποια έκταση οι σχετικές δαπάνες και χωρίς απόδοση λογαριασμού, γιατί είναι δεδομένο εκ των πραγμάτων ότι τέτοιες δαπάνες είναι αναμενόμενες, γι` αυτό και προσαρμόζονται ανάλογα με τη χώρα, στην οποία υπηρετεί ο υπάλληλος, και απαλλάσσεται ο υπάλληλος από την αναζήτηση σχετικών αποδεικτικών στοιχείων για απόδοση λογαριασμού, πράγμα που θα ήταν περιττό και μειωτικό για τη θέση του υπηρετούντος στην αλλοδαπή κρατικού οργάνου (ΑΠ 1458/1988). Με την παραδοχή αυτή το δικάσαν εφετείο απέρριψε την έφεση της αναιρεσείουσας, επικυρώνοντας έτσι την απορριπτική επί της αγωγής της πρωτόδικη απόφαση, η οποία φέρει την αυτή αιτιολογία. Η κρίση αυτή του Διοικητικού Εφετείου αιτιολογείται νόμιμα, διότι η αποκατάσταση της ζημίας, την οποία υπέστη εν προκειμένω η αναιρεσείουσα συνεπεία της παράνομης απομακρύνσεώς της από την υπηρεσία της στην αλλοδαπή δεν περιλαμβάνει, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, τα επίδικα επιδόματα, τα οποία, ως εκ του σκοπού για τον οποίο θεσπίσθηκαν, δεν αποτελούν μέρος των αποδοχών του υπαλλήλου που υπηρετεί στην αλλοδαπή αλλά είναι πρόσθετη παροχή άρρηκτα συνδεδεμένη με την υπηρεσία που ο υπάλληλος προσφέρει ευρισκόμενος στην αλλοδαπή. Συνεπώς, τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμα».

Είναι προφανές ότι το σκεπτικό αυτό ενισχύει αφάνταστα την διεκδίκηση της επιστροφής του φόρου που καταβλήθηκε για τα επιδόματα αυτά, αφού η φορολόγηση γίνεται με βάση νόμο που φορολογεί τις αποδοχές ενώ, στην παραπάνω απόφαση ρητώς το ΣτΕ αποφαίνεται ότι το ΕΥΑ δεν είναι αποδοχές.

Προσωποκράτηση για χρέη προς το Δημόσιο

Με την απόφαση Σ.τ.Ε. 250/2008 (Ολομ.) κρίθηκε ότι το μέτρο της προσωπικής κρατήσεως διαφέρει των γνησίων μέσων εκτελέσεως (κατάσχεση κ.λπ.), τα οποία συνιστούν άμεση επέμβαση του Δημοσίου στην περιουσία του οφειλέτη προς είσπραξη του προς αυτό χρέους, διότι αποτελεί μέτρο καταναγκασμού όχι επί της περιουσίας, αλλά επ’ αυτού τούτου του προσώπου του οφειλέτη, προκειμένου να εξαναγκασθεί αυτός στη διά παντός μέσου καταβολή του οφειλομένου χρέους. Τούτο όμως είναι συνταγματικώς ανεπίτρεπτο, ως αντικείμενο στα άρθρα 2 παρ. 1 και 5 παρ. 3 του Συντάγματος.

Περισσότερα εδώ: www.ste.gr

Προσφυγές - Δικάσιμοι

Λόγω των πολλών (και εύλογων) ερωτημάτων παρα πολλών πελατών μας σχετικά με το πότε θα δικαστούν οι προσφυγές τους, ενημερώνουμε ότι:

Στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών ο χρόνος εκδίκασης των προσφυγών φθάνει σήμερα τα 4 χρόνια περίπου (τώρα δικάζονται οι προσφυγές που κατατέθηκαν αρχές του 2004). Υπάρχει ένδειξη ότι οι χρόνοι αναμονής έχουν αρχίσει να μικραίνουν κάπως.

Τα παραπάνω ισχύουν και για το Δ. Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.

Στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιώς, ο χρόνος εκδίκασης των προσφυγών φθάνει σήμερα τα 2,5 χρόνια περίπου Αντίθετα με την Αθήνα, υπάρχει ένδειξη ότι οι χρόνοι αναμονής εκεί επιμηκύνονται.

Στα περιφερειακά Διοικητικά Πρωτοδικεία, ο χρόνος αναμονής κυμαίνεται.

Δεδομένου ότι οι προσφυγές παίρνουν χρονική προτεραιότητα όταν καταχωρούνται στους Η/Υ του Πρωτοδικείου, τυχόν περαιτέρω καθυστέρηση πολλές φορές οφείλεται στην μεγάλη βραδύτητα με την οποία οι αρμόδιες Δ.Ο.Υ. (όπου κατατίθενται οι προσφυγές) τις προωθούν προς τα Διοικητικά Πρωτοδικεία.

Σε περίπτωση που υπάρχει σοβαρός λόγος (π.χ. υγείας ή μεγάλης και αποδεικνυόμενης οικονομικής ανάγκης) είναι δυνατή η κατάθεση αίτησης προτιμήσεως για την επίσπευση της εκδίκασης των προσφυγών αυτών.

Επίδομα 176 €

Αμφίβολο εδώ το τελικό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα των μελών ΔΕΠ των ΑΕΙ.

Το Ειρηνοδικείο Αθήνας και το Ειρηνοδικείο Πατρών απέρριψαν σχετικές αγωγές (μελών ΔΕΠ με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου του Π.Δ. 407) ενώ αντίθετα το Ειρηνοδικείο Μυτιλήνης έκανε δεκτή όμοια αγωγή που κατατέθηκε από το γραφείο μας.

Επιδόμα βιβλιοθήκης / Ειδικό Ερευνητικό Επίδομα

Σταθερή, εδώ η ροή θετικών αποφάσεων σε ποσοστό πολύ πάνω από 90% των προσφυγών που δικάζονται.

Πολύ μακρά όμως η αναμονή, που στο Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας φθάνει τα 4+ χρόνια από την ημερομηνία κατάθεσης.

Επίδομα Αλλοδαπής

Ενημέρωση Για τις Προσφυγές του Επιδόματος Αλλοδαπής:

Μετά από μία σειρά θετικών αποφάσεων από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά και το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αλεξανδρούπολης (συνολικά 73, έναντι 1 αρνητικής που απερρίφθη λόγω παραγραφής από σφάλμα του Δικαστηρίου που δεν μέτρησε τα χρόνια σωστά), αναμένονταν περί τις αρχές Απριλίου οι πρώτες αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών.

Τα πρώτα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά, καθώς η πρώτη "σειρά" προσφυγών που δικάστηκαν, απορρίφθηκαν (5 προσφυγές του ίδιου ατόμου, επί των οποίων εκδόθηκαν οι 3 πρώτες αποφάσεις, όλες απορριπτικές).

Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν διόλου ευχάριστη: Αν το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας, (το μεγαλύτερο Διοικητικό Πρωτοδικείο της χώρας και το δικαστήριο όπου έχουν ασκηθεί οι περισσότερες τέτοιες προσφυγές) παγίωνε την αρνητική του θέση, είναι σαφές ότι το πλήγμα για τις προσφυγές του επιδόματος αλλοδαπής θα ήταν πολύ ισχυρό.

Θεωρώντας ότι το σκεπτικό των απορριπτικών αποφάσεων αυτών ήταν νομικά ελλειπές και λανθασμένο, συντάξαμε αμέσως εφέσεις που πρόκειται να κατατεθούν εντός των ημερών.

Το σκηνικό όμως - ευτυχώς - άλλαξε: Η δεύτερη "σειρά" προσφυγών που είχαν δικαστεί από άλλο τμήμα του ίδιου Πρωτοδικείου δημοσιεύθηκε σήμερα και οι προσφυγές είναι δεκτές. Μάλιστα, οι προσφυγές αυτές αφορούν 5ετία, πράγμα που σημαίνει ότι το δικαστήριο δέχτηκε το επιχείρημα ότι η 3ετής παραγραφή είναι αντισυνταγματική.

Οι αποφάσεις αυτές είναι ιδαίτερα σημαντικές, όχι μόνον γιατί "αντιστρέφουν" το αρχικό κακό δεδικασμένο του Δ. Πρωτοδικείου Αθηνών, αλλά και γιατί νομολογούν επί της παραγραφής.

Τα παραπάνω δημοσιεύονται με την επιφύλαξη να δούμε και το κείμενο των αποφάσεων αυτών, πέρα από το αποτέλεσμα όπως δημοσιεύθηκε στην βάση δεδομένων του Δ.Σ.Α. Περισσότερα σε επόμενο post ...

Καλώς σας βρήκαμε ...

Νομικά νέα, αποφάσεις και άλλα ενδιαφέροντα για το νομικό κόσμο θα δημοσιεύονται εδώ. Καλή μας αρχή ...